Polskie libretta

Nibi no Nekomata

mój Nif, zarażony późnym latem miłością do Eli, podjął się tłumaczenia piosenek w wersji do śpiewania i część już ukończył. zarzucam Wenn ich tanzen, wszelkie uwagi i sugestie mile widziane

Elisabeth:
Ach, co za triumf!

Śmierć:
Mój triumf!

Elisabeth:
Święćmy go!

Śmierć:
Święcę!

Elisabeth:
Pobiłam wrogów swoich tylu!

Śmierć:
Zbliżyłaś teraz do mnie się, zmie-
niając świat - zupełnie w moim stylu.

Elisabeth:
Nie światu robię gest...

Śmierć:
Nie, światu nie...

Elisabeth:
...lecz sobie!

Śmierć:
...lecz mnie!

Elisabeth:
W końcu znalazłam swoją drogę.

Śmierć:
Na dworze z ciebie śmiali się,
wytrwałaś w swym uporze - i
zniszczyłaś ich.

Elisabeth:
Kazali w kółko tańczyć mi,
jak lalce, co na sznurkach tkwi,
nie będę więcej marionetką już!

Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak jest mi w smak,
sama muszę mieć ochotę,
muszę wskazać, co mi grać.
Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak
nikt nie umie - tylko ja,
i z taką pasją,
aż od tańca zadrży świat!

Śmierć:
Czarna mewo, wzleć!

Elisabeth:
Lecę... Sama!

Śmierć:
I ja sam...
pośród burz chcę ci towarzyszyć.

Elisabeth:
Nie, nie chcę towarzystwa już,
twojego też.
Mam dość wszelkich smyczy!

Śmierć:
Wolna jesteś przeze mnie...

Elisabeth:
Przez siebie...

Śmierć:
...dla mnie.

Elisabeth:
...dla siebie!

Śmierć:
Daj, bym ci przygotował drogę!

Elisabeth:
Wybrałam sobie własną już,
skończyłam z tobą, idź, zo-
staw mnie w spokoju!

Śmierć:
Kochasz mnie,
czy chcesz, czy nie,
beze mnie wolność niczym jest
i nikt cię nie zrozumie oprócz mnie!

Elisabeth i Śmierć:
Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak jest mi w smak,
sama/i sam muszę mieć ochotę,
muszę wskazać, co mi grać.
Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak
nikt nie umie - tylko ja,
i z taką pasją,
aż od tańca zadrży świat!

Elisabeth:
Dość mam sił, by sama żyć!

Śmierć:
Owszem, masz - nie wierząc w to, jak słaba możesz być!

Elisabeth:
Nie wzywam cię! Nie szukam cię!

Śmierć:
O, jeszcze wezwiesz! Jeszcze poszukasz!

Elisabeth:
Od teraz kocham swe życie!

Śmierć:
Niedługo je znienawidzisz!

Elisabeth i Śmierć:
Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak jest mi w smak,
sama/i sam muszę mieć ochotę,
muszę wskazać, co mi grać.
Kiedy tańczyć chcę,
to tańczę tak, jak
nikt nie umie - tylko ja,
i z taką pasją,
aż od tańca zadrży świat!

Kiedy tańczyć chcę,
i z kim tańczyć chcę,
ustalam tyl-
ko ja!

EineHexe

Zamiast "Muszę wskazać co mi grać" bym wstawiła "To ja mówię/każę co mi grać", bo chodziło o to, że Sisi teraz to już wszystko siama, i muzę do tańca też sobie wybierze Wink

Laurelin

O! fajne, fajne, przyda się :D
Jest więcej tych tłumaczeń może? :D

Nibi no Nekomata

pewnie, że jest ;) Wie du, Ich gehoer, Kitsch, Schwarzer Engel, Alle fragen i jeszcze parę niewychuchanych. które wrzucić?

Laurelin

Wszystkie! Od Ich gehoer zaczynajac :)
mialam jedno tłumaczenie ale dysk sie czyścił - -"

Nibi no Nekomata

proszę bardzo. zaznaczam jeszcze raz: wszelakie uwagi i sugestie mile widziane :)

Należę do siebie

Elisabeth:
Nie chcę być posłuszna,
i tańczyć, jak ty zagrasz mi
cicha, nudna, potulna,
zdradzana - choć mnie kochasz dziś.
Nie jestem własnością twoją, nie!
Należę do siebie.

Chcę ujrzeć świat z góry,
na linie huśtając się!
Chcę stanąć na lodzie
i sprawdzić, czy utrzyma mnie!
Cóż, że
narażam życie swe?
Należę do siebie.

Gdy zechcesz pouczać,
to pozostanie
od obowiązków mi zwiać!
Nie próbuj mnie wstrzymać,
bo oderwę się
i w światło polecę jak ptak!

Chcę w niebo, wysoko,
do gwiazd - bo to siostry me!
Rozwijam się, uczę,
lecz nigdy nie zmienię się!
Co dla was jest stratą,
wzmacnia mnie.
Należę do siebie!

Dość pytań mam, życzeń,
bez przerwy ktoś czegoś chce,
od butów po kołnierz
wciąż wzrokiem obmacują mnie!
Nie dam bezczelnie gapić się!
Należę do siebie.

Gdy chcesz, bym została,
to nie krępuj mnie.
Nie oddam wolności ci swej.
Nie sadzaj mnie w gnieździe,
bo porzucę cię
i niczym ptak
w morze spadnę!

Chcę bratnią mieć duszę,
i czasem gdzieś schronić się,
z kimś dzielić radości,
powierzyć mu smutki swe.
Życia nigdy nie sprzedam -
nie żądaj, bo ci nie dam,
należę do siebie!
Siebie!

Jak ty

Elisabeth:
Mama ma dziś wieczór gości,
toż to koszmar jest!
Wszystkie ciotki i wujkowie
zjadą się.
Bardzo chętnie
bym uciekła
od tych pytań, słodkich min,
Ale guwernantka
nie pozwala mi...
Tato, czemu mnie nie możesz z sobą wziąć?

Książę Maksymilian:
Chciałbym, lecz nie!

Elisabeth:
Przecież kocham wszystko to,
co lubisz ty!

Książę Maksymilian:
Ale nie to... Dziś nie mogę zabrać cię!

Elisabeth:
Marzyć albo pisać wiersze,
konno z wiatrem ścigać się!
Kiedyś będę taka, jak ty...

Książę Maksymilian:
Życie jest za krótkie, żeby je marnować na sprawy nudne.
A rodzinnych wieczorków brzydzę się jak zarazy.

Elisabeth:
Ja też...
Czemu mi nie wolno dzisiaj
na tę wiśnię wleźć?

Książę Maksymilian:
O, ciesz się, że cię
nie spotka los twej siostry...

Elisabeth:
Albo chociaż balansować
na linie...

Książę Maksymilian:
...Helena cesarzową będzie wnet...

Elisabeth:
Albo biegać sobie z braćmi
po tych łąkach za domem...

Książę Maksymilian:
Nie w mojej gestii to...

Elisabeth:
...ale guwernantka
nie wypuści mnie.

Książę Maksymilian:
...nic na to nie poradzę.

Elisabeth:
Tato, czemu mnie nie możesz
z sobą wziąć?

Książę Maksymilian:
Być może wrócę
jutro po południu.

Elisabeth:
Do Egiptu, Hiszpanii
czy Katmandu...

Książę Maksymilian (spoglądając na kieszonkowy zegarek):
...na mnie czas!

Elisabeth:
Ach, żyć, wolną jak Cyganka,
mieć pod ręką instrument
robić zawsze to, co chcę...

Książę Maksymilian:
Adieu, Sissi...

Elisabeth:
...i wiedzieć, czego chcę...

Książę Maksymilian:
Bądź grzeczna...

Elisabeth:
...kiedyś będę taka, jak ty!

Czarny Książę

Elisabeth:
Gdzie umykasz, czarny książę?
Nie chcesz zostać tu?
Jakże było mi rozkosznie
w rękach twych...
Tęsknię za tym z całej duszy
i znów wolna chcę być, tak
jak samotny, dumny,
piękny czarny ptak!
Wiem, że jesteś Śmiercią
i że budzisz lęk...

Wuj Elisabeth:
Fantazjuje...

Elisabeth:
...ale myśl o tobie
nie opuszcza mnie!

Szwagier Ludwiki:
Ona bredzi jak jej ojciec!

Elisabeth:
Marzyć albo pisać wiersze,
konno z wiatrem ścigać się!
Nikt nie rozumie mnie jak ty!

Ciotka Elisabeth:
Ma gorączkę!

Elisabeth:
Nieskrępowana pragnę być!

Ludwika:
Już dobrze, Sissi. Poleżysz sobie teraz w łóżku.
Leonardzie, ubierzcie się i idźcie po doktora!

Nie ma niezadanych pytań

Nie ma niezadanych pytań,
odpowiedź jest na każde z nich -
na spusty zamknął się nasz świat
i nie ma z niego ucieczki.

Popełniliśmy grzechów dość,
na pamięć znamy każdą z cnót
i wszystkie już z możliwych klątw
czy błogosławieństw rzucił lud.

Brzydota też nie razi nas,
a piękno jest zbyt banalne!
Nic nie wpaja dobry przykład
i nie przeraża to, co złe.

Zdeptano wszelkich granic ślad,
każdy już cud wydarzył się
widzieliśmy każdy obraz
i słyszeliśmy każdy dźwięk.

Nie ma niezadanych pytań,
i komplet zmarnowano szans.
Jesteśmy ostatni - nasz świat
rozważa samobójstwo swe!

Nie czeka w życiu nas już nic,
choć horyzonty zwiększa czas.
Widok cierpienia nas cieszy,
popatrzymy, jak upadasz,
Elisabeth!

Chcę tylko powiedzieć

Franz Josef:
Chcę tylko
powiedzieć,
że otrzymałem twój list.
Ogromne to brzemię
być mężem niekochanym.
Dawałem ci to,
co chciałaś mieć,
a utraciłem cię...

Chcesz sama Rudolfa
na ludzi wyprowadzić.
Lecz zrozum, to złuda -
nie musisz miejsca matki mieć
bo już między nami nie ma jej!
Należę do ciebie.

Mam państwo, podwładnych,
nie wolno mi czuć -
uczucia więc duszę z bólem.
Lecz gdy myślę o tobie,
sam pytam się wciąż
czy w końcu nie zdradzić cię!

Elisabeth:
Dam ci zrozumienie,
lecz w zamian ty zrozum mnie.
Chcę z tobą przebywać,
nie zamykaj mnie więcej!
Nie jestem własnością twoją, nie!
Należę do siebie. /x2

Śmierć:
Co oko widzi dziś,
przeszłością jutro staje się.
Uciekasz wzrokiem mi,
ale mam czas po stronie swej!

Elisabeth:
Nie pragnę nic skrycie,
tylko własne mieć życie,
Należę do siebie!

Śmierć:
Należysz się mnie!

Franz Josef:
Elisabeth!

Elisabeth:
Do siebie!

Kicz

Lucheni:
Proszę bliżej, o panowie i panie!
O, tam, wewnątrz katedry
w ten dzień pamiętny,
ósmego czerwca jeden osiem sześć siedem
cesarz Austrii wraz z nieziemsko piękną Elisabeth
przedzierzgną się w króla i królową Węgier.
Macie wyjątkową okazję nabyć cenne pamiątki!
Wszystko bardzo tanie,
proszę, podejdź, okiem rzuć na nie...

Na przykład zdjęcie to -
tu Ela w roli matki z Rudolfem, synem swym.
A to, nie śliczne dość?
Świętują sobie gwiazdkę w salonie paradnym!
Tu sama słodycz już:
cesarska para obejmuje się.
O, talerz mamy też -
Elisabeth w kaplicy gorąco modli się.

Różne cuda i niewidy z cesarskiego świata mam,
wszystko wdzięczne i kochane, jak lubicie - pełny kram!
Kicz!
Kicz!
Kicz!

Historia nudzi was -
nie ma w waszych oczach żądzy prawdy, chcecie fałsz!
Prawda na wierzchu jest!
Jednak nikt jej nie chce widzieć, bo po oczach może dać!
Moda na Elkę trwa -
pieprzycie o niej w kółko od stu lat,
ale jaka była, to
nie sposób się dowiedzieć z filmów ani z książek kart.

Co ją pchnęło w bałwochwalstwo? Co męczyło tyle lat?
Co z jej życia pozostało, co mu nadawało smak?
Kicz!
Kicz!

Zdradzę wam pewien sekret:
wasza Sissi to był kawał sobka, drania i zołzy!
Tak, walczyła o swe dzieci -
po to, żeby udowodnić swoją siłę Zofii...
Gdy przemocą je wydarła, odepchnęła -
przecież wolną i samotną być chciała!
Zyła grzecznie dla Monarchii...
deponując swe pieniądze w Schweizerische Nationalbank!

Słyszycie to, co chcecie - lecz nie cofnie się czas,
tak z piękna, jak i z gówna, ze snu i jawy zost-
tał kicz!
Kicz!
Kicz!
KICZ!

Éljen

Węgierska szlachcianka:
Otwierają się drzwi!

Węgierski szlachcic:
Msza dobiega końca!

Węgierska szlachcianka:
Nadchodzą!

Węgierski szlachcic:
Zły los Węgier odwrócony -
Éljen, éljen Erzsébet!

Tłum:
Opór Austrii zaduszony -
Éljen, éljen Erzsébet!
Zły los Węgrów odwrócony,
Éljen, éljen Erzsébet!
Naród już niepodzielony,
Éljen, éljen Erzsébet!
Erzsébet!

Lucheni:
Węgrzy, Elisabeth uwolniła was!
Wyjęła waszą kartę z największego domku z kart!
Zaczęła się nacjonalizmu era,
a my cieszmy się i bawmy,
aż Monarchię trafi szlag!

Tłum:
Będzie leczyć Węgier rany...

Lucheni:
Anarchia i społeczny chaos!
Austria przecięta wpół!

Tłum:
Węgrom wschód, Habsburgom koniec!

Lucheni:
Koniec starego świata!

Tłum:
Elisabeth! Elisabeth!

Lucheni:
Elisabeth!

EineHexe

O żeż ty...

Zastanawiam się, kiedy rodzina mnie zlinczuje za głośne śpiewaniie.

Nibi no Nekomata

uznam to za wyraz aprobaty

EineHexe

Jest. Gorącej aprobaty