Kardynał w czerwieniach czyli Drei Musketiere

EineHexe

Jedno z moich ulubionych wcieleń. Diaboliczny, makiaweliczny, ale jednak mimo wszystko ludzki, ulegający pokusom. Pokusie władzy i tym bardziej ludzkim żądzom i pragnieniom. Wredny i zły, ale subtelnie, on pociąga za sznurki i tka sieć intryg jak pająk, dłoń ma stalową, lecz obleczoną w aksamitną rękawiczkę...

A przy tym całkiem seksowny, n'est ce pas?

http://www.youtube.com/watch?v=XCqzkhT5je4

Laurelin

http://www.youtube.com/watch?v=7g0LSA9OaPs&feature=related

Jak on tu pięknie śpiewa, jak wspaniale wygląda i jak przecudownie jest ubrany :D

Kaawaa

Heh, "Nicht aus Stein", moja ukochana piosenka! Na przesłynnym youtubie była kiedyś wersja filmiku zalinkowanego przez Laurelin, ale autor chyba filmował telewizor...oglądałam ją chyba z pięć rzy pod rząd swojego czasu :D

EineHexe

UpiórTeatru

Taki kardynał mógłby mnie uczyć religii, albo spowiadać

Uwe jest rewelacyny. On wogóle bardzo dobrze gra przedstawicieli Kościoła, bo Colloredo w jego wykonaniu też był świetny. W purpurze mu szalenie do twarzy, a w dodatku na tym klipie z "Nicht aus Stein" ma takie rozbiegane i przerażone oczka :lol:

EineHexe

A bo wszędzie dookoła czyhała pokusa, niekiedy nawet goła, a on biedny nie z kamienia przecie, tylko słaby człek...

Podoba mi się to, że jego Kardynał wierzy głęboko w Boga i wierzy, że to, co robi, Bogu się będzie podobać. Nie wiem, czy zauważyłyście, ale gdy pojawia się jakaś pokusa, ręka Richelieu automatycznie zaciska się na wiszącym na jego piersi krzyżu, tak, jakby sobie przypominał, że jest sługą Bożym i nie godzi się, oj nie godzi...

EineHexe

W ramach ekspiacji za zrobienie sieczki z posta... obiecuję zrobić Psiękną Muszkieterową Tapetę.

Tak, też uwielbiam Marcusa Hezela, który był rewelacyjnym D'Artagnanem, tyleż bystrym, co narwanym i młodzieńczo niefrasobliwym. I szaleńczo wręcz sympatycznym. Żaden inny nie przypadł mi w tym stopniu do gustu. Ale cała obsada była świetna, obie Milady i Pia i jej zmienniczka Susanna Panzer, i pani grająca Annę Austriaczkę i Sabrina Weckerlin jako Constance i oczywiście trzej muszkieterowie, z Atosem na czele.

Susanne

Tapetka widnieje już na monitorze mojego komputera, bo bardzo mnie urzekła. Myślę, Wiedźmo, że czujesz się doceniona i artystyczna część Twojej duszy została mile połechtana, pomimo sugestii mojej siostry jakobym to ja sama, we własnej osobie, stworzyła to dzieło w paincie.
Mam nadzieję, że się tym nie przejęłaś

Bo ani ja, ani paint nie mamy takich możliwości.
Ja również szaleję na punkcie Marcusa o czym zdarzyło mi się już wspomnieć, choć nie ma już na to namacalnych dowodów XDDD oddał cały charakter młodego muszkietera, jest w nim coś niemożliwie przekonywującego, ta lekkość i swoboda, jakby naprawdę był owym d'Artagnanem, a nie tylko wcielał się w jego losy. Więc Marcusa kochamy i cenimy za talent i głos i aparycję, bardzo, bardzo, bardzo. Zdarzyło mi się podejrzeć innych odtwórców tej roli - Patrickowi Stanke mówimy stanowcze i zdecydowane tak (w końcu to jego głos słyszymy na oryginalnym nagraniu ścieżki dźwiękowej, czyż nie? ;)). Rasmus Borkowski z kolei nie rusza mnie wcale, może za sprawą jego śpiewu, który zupełnie mnie nie powala, a zamiast mnie zachęcać, trochę mnie odstrasza

Thomas Hohler z kolei odpycha mnie odrobinę swoim wyglądem, niezgodnym z moimi własnymi wyobrażeniami

Aczkolwiek nie miałam okazji obejrzeć spektaklu z nim, posiłkuję się jedynie fotosami wyszukanymi w internecie xD To tyle na temat d'Artagnanów. Co do reszty postaci - Kontancja chyba zawsze jest ta sama i uważam, że sprawdza się całkiem przyzwoicie, a i obie Milady przypadły mi do gustu. Z kolei w roli kardynała w czerwieniach widzę tylko i wyłącznie jedną osobę, choć nie mam kolorowego pojęcia czemu

Nie dalej, jak parę dni temu udało mi się przetłumaczyć piosenkę "Constance" (chyba moją ulubioną ze wszystkich, jest w niej zawarta taka niesamowita moc i kupa pozytywnej energii), wobec tego, niech stracę, pochwalę się przed wami i z dumą przyjmę wszelaką, z pewnością zasłużoną krytykę z waszej strony ;)

Po niemieckiemu:
D´artagnan:

Oh, ich weiss, wie sie heisst!
Ihr Name kreist in meinem Kopf
so wie ein Sternschnuppenschwarm.

Ein Blick nur von ihr,
schon stockt mein Atem
und es wird in meinem Innern ganz warm.

Wenn sie neben mir steht,
dann setzt mein Herz aus,
und im Magen wird mir plötzlich so flau.

Alles dreht sich vor mir
und mir wird Himmelblau vor Augen.
Eins nur seh´ ich ganz genau:

Alles verblasst
vor dieser Frau!

Constance, Constance!
Ihr Name klingt in mir wie ein Lied.
Ich fall schon in Trance,
wenn sie mich einmal nur von ferne ansieht.

Constance, Constance!
Kein Wunder, dass ich an nichts and´res mehr denk.
Die kleinste Nuance
an ihrem Körper ist ein Gottesgeschenk!

Ich höre Glockenklang,
wenn sie lacht.
Ich seh sie vor mir
bei Tag und bei Nacht.
Sie hat mich süss und charmant
um den Verstand gebracht.

Constance, Constance!
Der Tag wird kommen, das spür ich in mir,
wenn ich die Balance
und noch mehr in ihren Armen verlier!

Ensemble:

Constance, Constance, Ah
Constance, ... Ah
Oh, Constance

Constance, Constance

Constance,
Ah, Constance, ...

D´artagnan (zeitgleich):

Ich bin verliebt!

Constance, Constance
jetzt weiss ich,
das Paradies existiert,
und es heisst
Constance!
Mein Paradies!

A teraz po polskiemu:
D'Artagnan:

Och, wiem, jak się nazywa!
Jej imię rozbrzmiewa w mojej głowie
Niczym rój spadających gwiazd.

Wystarczy jedno jej spojrzenie,
a już zapiera mi dech
i czuję wewnątrzne ciepło.

Kiedy stoi obok mnie,
moje serce się zatrzymuje
I nagle robi mi się słabo

Wszystko wokół mnie się kręci
i robi mi się błękitnie przed oczyma
Jedno widzę tylko dokładnie:

Wszystko blednie
przy tej pannie!

Konstancja! Konstancja!
Jej imię rozbrzmiewa we mnie jak pieśń!
Momentalnie zapadam w trans
Gdy tylko obejrzy się na mnie z oddali.

Konstancja! Konstancja!
Nic dziwnego, że o niczym więcej nie myślę.
Najmniejszy szczegół
na jej ciele jest boskim darem!

Słyszę dźwięk dzwonów,
kiedy się śmieje.
Mam ją przed oczyma
W nocy i za dnia.
Swoją słodyczą i wdziękiem
Pozbawiła mnie rozumu
(te 2 wersy należą do Wiedźmy

)
Konstancja! Konstancja!
Nadchodzi dzień, wyczuwam to w sobie,
kiedy równowagę
i wiele więcej porzucę w jej ramionach!

Zespół:

Konstancja, Konstancja, ach!
Konstancja, ... ach
Och, Konstancja!

Konstancja, Konstancja!

Konstancja!
Ach, Konstancja!

D'Artagnan (równocześnie):

Jestem zakochany!

Konstancja, Konstancja,
teraz już wiem,
że raj istnieje
i zwie się
KONSTANCJA!
Mój własny raj!

EineHexe

Susanne

EineHexe

Najwyższy czas na mały przegląd Kardynałów. Zaczynamy od Jego Eminencji z oryginalnej holenderskiej produkcji, czyli skądinąd dobrze nam znanego Stanleya Burlesona:

http://www.youtube.com/watch?v=L6WtxJIEkN8

Doceniam za wokal, przezgrabny tyłeczek i dobre aktorstwo. Nie podoba mi się natomiast choreografia. Biegający w kółko Richelieu jest ciut irytujący.

Drugi w kolejności leci Ethan Freeman, którego przedstawiać chyba raczej nie trzeba.

http://www.youtube.com/watch?v=p-OvBWf9AfE

Jak go kocham, tak stwierdzam, że brzmi jak dobry wujaszek, a nie targany pokusą i wątpliwością, dumny kardynał R.

Następny leci Oliver Mullich, genialny pierwszoobsadowy Narrator i sługa Buckinghama oraz Uwcinowy zmiennik w Berlinie. Niestety, nie śpiewa w tym fragmencie.

http://www.youtube.com/watch?v=CfpG9zu852s

Podoba mi się niezmiernie, chciałabym jeszcze tylko usłyszeć jak śpiewa.

Za Misiem-Mulisiem w kolejce ustawia się już niejaki Thomas Hohler. Też niestety bez śpiewania.

http://www.youtube.com/watch?v=vx6B7DvLtBc&feature=related

Bardzo wyniosły, bardzo zuy.

I na koniec euer liebling Darsteller:

http://www.youtube.com/watch?v=XCqzkhT5je4