Upiór w tarapatach - wesoły fanfic Hexe i Cyferki

cyferka

Ha! Skoro jedna osoba z filmwebu przyszła na to forum, po przeczytaniu tarapatowego fanfica, to zrobię tu bezczelnie reklamę

Na sam początek dam może genezę powstania tegoż dzieła, które w 16 miesięcy po premierze nadal istnieje.

Ponad rok temu a dokładnie 29 kwietnia 2009 zaproponowałam Hexe jedną z naszych ulubionych zabaw, czyli pisanie na żywioł. Motywem przewodnim tegoż opowiadania było pojawienie się Upiora( w naszym dziele miał twarz Henry'ego Cavilla) u podpalonej nastolatki.
Wcześniej pisywałyśmy sobie takie opowiadanka, góra dwa trzy zdania i tak na zmianę. Ale wtedy wyszło nam coś więcej i tak webnowela, jak o niej mówimy, liczy sobie 393 rozdziały i cały czas się tworzy.
Wiadome nie ma już tego zapału co na początku, ale kiedy tylko wena zabłyśnie żarówką, dopisujemy.
W opowiadaniu oprócz motywu Upiora w Operze przewinęło się bodaj połowę musical starów z za granicy i naszych rodzimych też. Wątki wampiryczne, kryminalne i wszelakie inne a nawet cofnięcie się w czasie.

Dam kawałeczek a z resztą odsyłam na filmweb

Erik poprawil na sobie pelerynę, nasłuchując śpiewu Aminty, dobiegajacego zza kurtyny. Wziął głęboki oddech i poczekał aż jego niespokojnie bijące serce wyrówna rytm. Teraz nadchodził jego moment. Sięgnął w kierunku zakladu kurtyny, zrobil krok...
...I znalazł się w ciemnościach.
- Ej, co jest? - zapytał, i postapił krok do przodu. Obił sobie golenie o jakiś mebel i zaklął.
- Kto tu jest? -zapytał niewieści glos z ciemności.
- Upiór z Opery!- odezwał się głęboki baryton - A ty? Kim jesteś?
Coś pstryknęlo i jasne światło zalało pomieszczenie. Erik zmrużył oslepione oczy. Miast na scenie znajdowal się w dziewczęcej sypialni, pełnej pluszowych maskotek. Na scianie królował wielki plakat, przedstawiający czlowieka w bialej masce, tulacego do siebie dziewczynę.
- Co ja robie na tej ścianie? Z...z..z moją Christine! - Upiór wpatrywał się w wielki kinowy plakat, jego zielone oczy płonęły.
- Oooo... - krągła blondyneczka zerwala sie z łózka. - To ty?
Podeszła do Erika i przyjrzała mu się, gryzac różowe usteczka drobnymi białymi zębami.
- Ty naprawdę jesteś Erik! - zachichotała, popychając go w kierunku łózka.
Usiadl, oszolomiony i pozwolił jej umościć sie na jego kolanach.
- Co ja tutaj robie? Kim ty do cholery jesteś?- wyszeptał, po chwili na jego usta opadły pełne wargi blondynki. Wepchnęłą mu do ust swój język.
Jej niecierpliwe ręce rozpinały koszulę i gładziły porośniety włosami tors. Wzdrygnął się i odepchnął dziewczynę. Wylądowała na puchatym turkusowym dywanie.
- Ojej, niemiły jesteś - powiedziała, podnosząc się. - A zaspiewasz mi coś? Skoro jestes Upiorem to musisz śpiewać!
- Nie! - wrzasnął Erik. - Nie bedę śpiewac, chcę do mojej opery! - podniósl rekę w obronnym geście, widzac że dziewczyna do niego podchodzi. - I nie dotykaj mnie!
- Ależ Eryczku..- przysunęła się i poczęłą mruczeć jak rasowa kotka.- Zaśpiewaj mi.- Jej ręka spoczęła na umieśnionym udzie Upiora. Delikatnie piesciła skórę przez materiał, posuwając się powoli w górę.
- Ja mam spektakl... do zaspiewania... - wymamrotał słabo Erik, czując ze jego serce bije coraz szybciej. - Muszę oszczędzać głos...
Dłoń dziewczyny spoczęła na wypukłości między nogami Upiora. Jęknął dośc głośno.
Za ścianą coś stuknęło....

[link widoczny dla zalogowanych]

Mamy w zanadrzu jeszcze kilka dzieł, ale z lenistwa nie chce nam się ich skończyc i wrzucic do sieci.

[link widoczny dla zalogowanych] - a nie przepraszam są tu szczątkowe ilości ''Drogi Czarownic'' która prosi się o korektę i dokończenie.

Napisałyśmy także romans o wdzięcznej nazwie: Pożądanie i Cnota, ale nie jest nigdzie wrzucony i również brakuje nam kilku rozdziałów do końca.

Koniec reklamy xD Cool

UpiórTeatru

Bardzo dobrze, że się reklamujecie, bo jest czym się chwalić. Wielokrotnie kwiczałam ze śmiechu czytając Wasze dzieło, więc mam nadzieję, że wena będzie i co jakiś czas pojawi się nowy rozdział. Gratuluję wyobraźni, bo pomysły macie świetnie! Trzymam kciuki za Was i mam nadzieję, że będziecie dalej razem pisać ku uciesze czytelników Wink

Laurelin

A ja mam nadzieję że w końcu oda mi się włączyć ostatnią stronę i filmweb przestanie mnie przekierowywac w dziwnych kierunkach...

cyferka

Musisz byc cierpliwa, on lubi takie jazdy... :P

EineHexe

Ciekawe co by powiedział na to Uwe...

Laurelin

wierzę że byłby szczęśliwy bardzo bardzo xD
kiedyś to zobaczy, bójcie się! :P

EineHexe

Szczęśliwy, że psychofańsko ożeniłam go ze sobą samą i wyprodukowałam nam dziateczki? To ma naprawdę gigantyczne poczucie humoru

cyferka

Ja mu wytłumaczę i będziemy się z tego śmiac. W razie czego mam tą, no tajną broń...

emerencja

Bardzo, bardzo dobrze, że reklamujecie tu Wasze cudowne dziełko! Tak trzymać!

Z własnego doświadczenia pragnę wrzucić 2 "ostrzeżenia" dla przyszłych czytelniczek/czytelników:
1. Nastawcie się na zarywanie nocy, czytanie po kryjomu, tajniaczenie się na wszelkie sposoby i szukanie okazji do dorwania się do dalszego ciągu wesołęgo fanfica o Dammerigach i spółce!
2. Postarajcie się o jakieś ochraniacze na klawiatury i monitory. Duże ryzyko zanieczyszczenia w/w elementów!
To chyba tyle...
No i dziewczyny, czekamy na ciąg dalszy! Wampiry książkowe wyciągają kły!

cyferka

Jest już kolejny odcinek

Częśc napisała Hexe, ale filmweb świruje pawiana.

Wiedźma z niedowierzaniem spojrzała na trzymany w dłoni telefon, po czym przyłożyła go z powrotem do ucha.
- Co ty, proszę, robisz w Mielcu? - zapytała.
- Szukam prezesa - odparła Sabina. - Gęsickiego. Louis de Pointe du Lac go przemienił i Kuba ma przez to kło...
- Sabina, ile wypiłaś? - librecistka rzuciła okiem na stojący na biurku zegar. - Jest dwunasta w południe, a ty gadasz od rzeczy.
- Zamknij się! - zażądała dyrektorka stanowczo. - I jedź do teatru! Później ci wszystko wytłumaczę! Już dzwoniłam do Katarzyny, jacyś dziwni ludzie się pętają ostatnio w pobliżu, więc chcę żebyście miały rękę na pulsie!
- Ona wie o wampirach?
- Jeśli wie to nie ode mnie, Kuba niech ją sam uświadamia jeśli chce.
Dyrektorka się rozłączyła.
- Czemu tak wrzeszczysz? - zapytał Uwe. Był odziany w baletowe trykoty, albowiem właśnie wyszedł z sali ćwiczeń tanecznych, urządzonej w piwnicy. - Kocia się obudzi.
- Wrzeszczałam? - zdziwiła się Wiedźma. - Niemożliwe. W każdym razie Sabina chciała, zebym zaraz pojechała do teatru. Gdzie nasza opiekunka?
Uwe przyciągnął małżonkę do siebie i objął się jej rękami w pasie. Czuła przez wilgotny trykot jego ciepłe, muskularne ciało.
- Jak sądzę z dziećmi - mruknął, sposobiąc się do pocałunku. - Bardzo ci się spieszy?
Wiedźma złapała oddech między jednym całusem a drugim.
- Myślę... że jeśli przyjadę... mmmm... pół godziny później... teatrowi nic nie będzie.
Jednym ruchem ręki Uwe zatrzasnął drzwi gabinetu.
Tymczasem Sabina i Jakub, nie wysiadając z samochodu, obejrzeli z daleka oblepiony przedstawicielami mediów i współpracownikami prezesa kościół.
- Nic tu po nas - rzekł Draczyński, uruchamiając silnik. - Jedziemy zasięgnąć języka.
- Policja? - zapytała Sabina.
- Znam lepsze miejsce.
Zajechali do przydrożnego zajazdu gdzieś na peryferiach. Barman o kędzierzawych ciemnoblond włosach skierował na nich pytające spojrzenie brązowych oczu.
- Jakieś wiadomości? - zapytał Jakub.
- Pchlarze widziały prezesa koło Stawów Cyranowskich - powiedział barman. - Spał.
-Pchlarze? - zapytała Sabina.
- Dlaczego go nie złapali? - jęknął Jakub równocześnie.
Barman wzruszył ramionami.
- Powiedzieli, że nie będą sprzątać naszego gówna. Ale macie szansę, może jeszcze się nie obudził.
Draczyński bez słowa ruszył do wyjścia.
- Kuba, co ty zamierzasz? - zapytała Sabina podejrzanie spokojnie.
- Musimy przeszukać to miejsce - rzekł z roztargnieniem. - Pchla... znaczy wilkołaki go tam widziały, słyszałaś.
- Nie będę latać po lesie za tym kretynem - rzekła zimno Sabina. - Mam nowe szpilki.
Jakub zdecydowanie nie był tego dnia podatny na negocjacje.
Przed samym teatrem siedział jakiś ciemnowłosy gość z gitarą i nucił coś głębokim, niskim głosem, który wydał się Wiedźmie dziwnie znajomy. Nie poświęcając mu uwagi przeleciała przez hall i popędziła ku gabinetom kierownictwa. Przy witrynie z pamiątkami zauważyła wysokiego bruneta, który też wydał jej się skądś znany.
- Mam dzisiaj ciągłe deja vu - mruknęła, wpadając do gabinetu Sabiny. - Cześć, Katarzyno, o witaj Magdaleno, co ty tu robisz, i dlaczego ten dziwak przed drzwiami śpiewa głosem Presleya?
- Robimy wspólny projekt. Ten śpiewak wciąż tam siedzi? - zdziwiła się Magda. - Śpiewa faktycznie jak Presley.
- Owszem - zgodziła się Katarzyna. - Pierwszy uliczny śpiewak, na którego nie mam ochoty spuścić doniczki. A, była tu jakaś de Montmorency, z podobno fantastyczną ofertą dla Sabiny. Kazałam jej przyjść kiedy indziej.
Na korytarzu zadzwoniły pospieszne kroki i zagrzmiał głos Borcherta.
- ...nie, nie jest dobry, ma się zapinać po szyję! Nie, nie włożę takiego kostiumu, mistrzu! Odpina się na cztery guziki! CZTERY!
Mistrz krawiectwa usiłował coś Borchertowi tłumaczyć.
- Nie! - zagrzmiał Thomas. - Nie obchodzi mnie kto projektował, ma być zapięty!
Wiedźma nie wytrzymała. Podeszła do drzwi i wystawiła głowę na korytarz.
- Borchert, nie kłóć się, bo poproszę, żeby ci jeden kostium topless zaprojektowali! - wrzasnęła.
- Niech twojemu Karmelkowi projektują, on lubi fałdki obnaszać! - odgryzł się.
- Uwe nie jest gruby! - ryknęła librecistka. - I nie ma fałdek! Pilnuj swojej glacy!
Spojrzała na serdecznie rozbawione przyjaciółki.
- Co was tak bawi? - zmarszczyła się niby gniewnie. - A, co to ja chciałam, wiecie co to za jeden się w hallu pęta? Wysoki, ciemne włosy, smagła cera i aparat na szyi?
- Talikatous! - rzekła ze zdziwieniem Katarzyna. - Spotkałam go tu rano.
- Wielbiciel? - zasugerowała Magdalena.
- Albo jakiś złoczyniec - mruknęła Wiedźma.
Na ścieżce nad stawem pojawił się Draczyński. Po chwili z krzaków wyszła Sabina, patrząc na swe szpilki, obecnie zawalane błotem.
- Tu go nie ma - rzekła lodowato.
Jakub również popatrzył na jej obuwie.
- Sabina?
- Czego?
- To były bardzo piękne szpilki.

emerencja

Ino go nie widzę. Sad

Trudno, przeczytam jutro, bo muszę już odpływać. Dobranoc.

cyferka

Erik przemierzał korytarze teatralne wściekły niczym rozjuszone dzikie zwierze. Minął mistrza krawiectwa Romka Pacykowa, który starał się przekonac Borcherta do swojego pomysłu, po czym pchnął energicznie drzwi, aż trzasnęły o ścianę.
Trzy kobiety znajdujące się w środku podskoczyły ze strachu.
- Kurwa jego mac!- zaryczał upiór.
Wiedźma zmierzyła go wzrokiem bazyliszka.
- Odwaliło ci Dammerig?- zapytała zjadliwie.- Zauważ, że nie jesteś już złym...uuuuuuu upiorem, tylko cywilizowanym kompozytorem, co to za szopka. Wpadasz do pomieszczenia, straszysz nas i dyszysz jakbyś zaraz miał kogoś zarżnąc siekierą.
- Gdzie jest moja żona?- ryknął nie pomny na kazania Kroegerowej.
Magdalena poczuła przypływ odwagi, również Katarzyna wyszła z szoku.
- Sabiny tu nie ma.- odpowiedziała pierwsza.
- Nie było jej dzisiaj w biurze.- dodała Salska.
Wiedźma ochłonęła i podeszła do kompozytora, musiała zadrzec głowę, żeby zajrzec mężczyźnie w oczy. Były zaczerwienione, wyglądały na przepite.
- Co się stało?- zapytała łagodniej.
- Wróciłem z Paryża, wchodzę do domu a pani Halina, jakby nigdy nic oświadcza mi, że Sabina wyjechała z Jakubem. Nie powiedziała, gdzie i w jakim celu.
Librecistka uśmiechnęła się.
- Jesteś zazdrosny.- oświadczyła. – Już nie masz o kogo tylko o Jakuba.
- Jakub jest bardzo seksowny, wtrąciła Katarzyna.
Magda, zmierzyła ją kąrcącym wzrokiem.
- Sabina jest z nim w Mielcu, mieli jakieś zawodowe sprawy, wrócą jeszcze dzisiaj. A teraz idź do domu i wyśpij się, tylko pojedź taksówką, bo zionie od ciebie jak z gorzelni.
Erik posłusznie wymaszerował do wyjścia.
- Gdzie tak naprawdę jest Sabina?- zapytała Kaśka.
- W lesie z Kubą, szukają prezesa Gęsickiego.
- A cóż on robi w lesie?- zdziwiła się Magda.
Wiedźma wzniosła oczy do nieba.
- Żebym to ja wiedziała.
Po tych słowach w pokoju rozległo się pukanie, a kilka chwil później w drzwiach ukazała się sylwetka Talikatousa.
Uśmiechnął się szelmowsko spoglądając na panie.
- To ten Talicośtam?- zapytała Wiedźma zapytała Magdę konspiracyjnym szeptem.
- Ten sam.
- Witam. Lucas Talikatous.- przedstawił się Wiedźmie, gdyż Magdalenę zdążył już poznac.
- Ewa Kroeger- librecistka. – odpowiedziała.
- Niezwykle mi miło, panią poznac.
- Kasiu? Jesteś gotowa?- zapytał, posyłając Salskiej jeden ze swoich firmowych uśmiechów. Magda pomyślała, że z taką klawiaturą mógłby reklamowac pastę do zębów.
Wiedźma natomiast pomyślała, że z takim ciałem powinien iśc na rozkładówkę PlayGirl. Zaraz jedak przywołała się do pożądku.
- To ja już idę do swojego gabinetu. – rzekła nieco piskliwie.
- Pójdę z tobą.- Magda zabrała torebkę z kanapy.
Talikatous uśmiechnął się za wychodzącymi kobietami.
- Gotowa?- zapytał
- Gotowa- odpowiedziała Kasia.
- No to ruszamy w miasto. Jestem tu już tydzień a widziałem tylko hotel i lotnisko.

emerencja

Że się grzecznie zapytam, będzie ciąg dalszy?

EineHexe

Jak Wiedźma napisze, to i będzie. Ale Wiedźma nie wie kiedy będzie, albowiem niejaki Wen ją haniebnie porzucił i odmawia powrotu.

emerencja

Co za niedobry Wen! Może by tak go postraszyć punjabkiem? Razz